متن سخنان حجت الاسلام علیرضا پناهیان با این موضوع که:
چرا مقام معظم رهبری مشکلات جامعه را حل نمی کنند؟
به شرح زیر است:.
بسم الله الرحمن الرحیم
اگر مقام معظم رهبری مشکلات را می دانند پس چرا آنها را حل نمی کنند و اگر هم از مشکلات خبر ندارند این هم خیلی بد است که رهبر مملکت مشکلات را ندانند؛
مطلبی خوب، ارسالی از جانب یکی از دوستان به ایمیل بنده
نکته: با نزدیک شدن به پایان سال از چند تن از اساتید و سیاسیون کشور خواستیم تا چند نکته را که در سال ۹۱ لازم بود مورد توجه قرار گیرد، حال آن که از آن غفلت شد، اما آنقدر اهمیت دارد که سال بعد هم مورد توجه قرار گیرد، برای مخاطبان تابناک بنویسند. عمدتا فرمودند موضوع سختی است! اما فقط یک نفر گفت، موضوع سختی است؛ اما برایش وقت میگذارم و مینویسم؛ دکتر محمود سریع القلم استاد دانشگاه شهید بهشتی.
وقتی با پیشنهاد تابناک روبهرو شدم، با شش دوست مشورت کردم و دو ساعت فکر. تصمیم گرفتم به جای چندین نکته، یک نکته را مطرح کنم که همه ما در سال ۱۳۹۲ کمتر حرف بزنیم و کمتر قضاوت کنیم.
چرا این نکته؟ به نظر میرسد میانگین ایرانیها تقریبا در مورد هم چیز و همه کس اظهار نظر میکنند؛ بعضا با قاطعیت.
عبارات من نمیدانم، من اطلاع ندارم، من به اندازه کافی اطلاع ندارم، من مطمئن نیستم، من باید سئوال کنم، من باید فکر کنم، من شک دارم، من در این باره مطالعه نکردهام، من این شخص را فقط یک بار دیدهام و نمیتوانم در مورد او قضاوت کنم، من در مورد این فرد اطلاعات کافی ندارم، اجازه دهید من در این رابطه سکوت کنم، فردا پس از مطمئن شدن به شما خبر میدهم، هنوز این مساله برای من پخته و سنجیده نیست و مشابه این عبارات در ادبیات عمومی ما، بسیار ضعیف است.
والاترین فضیلت حضرت زهرا سلام الله علیها از زبان حضرت امام(ره)
راجع به حضرت صدیقه علیهاالسلام، خودم را از هر ذکرى قاصر مىدانم. فقط به این روایت شریف که با سند معتبر نقل شده است، اکتفا مىکنم. حضرت صادق علیه السلام مىفرماید: فاطمه علیهاالسلام بعد از پدرش، بیش از 75 روز در این دنیا نبودند و حزن و شدت بر ایشان غلبه داشت. جبرئیل امین مىآمد و به ایشان تعزیت عرض مىکرد و مسایلى از آینده نقل مىفرمود. ظاهر روایت، این است که در این 75 روز مراودهاى بوده است؛ یعنى رفت و آمد جبرئیل زیاد بوده است.
گمان ندارم که غیر از طبقهى اول از انبیاى عظام دربارهى کسى این طور وارد شده باشد که در ظرف 75 روز جبرئیل امین چنین رفت و آمدى داشته باشد. جبرائیل، مسایل واقع در آتیه و آنچه را که به ذریه ى فاطمه علیهاالسلام مى رسیده است، ذکر مى کرده و حضرت امیر هم آنها را مى نوشته است. حضرت امیر، همان طورى که کاتب وحى رسول خدا صلی الله علیه و آله بوده است، کاتب وحى حضرت صدیقه در این 75 روز نیز بوده است ( و البته آن وحى به معناى آوردن احکام، با رفتن رسول خدا ، تمام شد).
مسألهى فرود آمدن جبرئیل، یک مسألهى ساده نیست؛ خیال نشود که جبرئیل براى هر کسى امکان دارد بیاید و یک تناسب کامل بین روح آن کسى که جبرئیل بر او وارد مى شود و مقام جبرئیل، که روح اعظم است، لازم است.
در میزنم به خواهش قرصی فَطیر، من
در میزنم همیشه و هر جا که میروم
امّا دوباره مضطرب و ناگزیر، من
شاید همین دو سه شب و هی صبر، صبر، صبر
با این خیالِ خام، ولی دلپذیر، من...
شاید شبیه آن زنِ توی عروسی است
چشمانتظار پیرهنت در مسیر، من
اِنگار کن مرا پدرت سوی خانهتان...
«درمانده و گرسنه و پیر و فقیر» من
بانو! کجاست جای گلوبندتان؟ که باز
آن برده را رها کند و شاد و سیر، من...
ای، ای شما شکستهترین کشتی نجات
دریا به خشم آمده، پهلو بگیر، من... !
از انبوه برنامه های پفکی صدا و سیما برای ایام نوروز (و کلّا ایام) که بگذریم، گاهی این خبرنگارها یادشان می افتد که از شهدا خبری بسازند و یادی کنند از مرام شهدا. دستشان درد نکند.
ولی انگا هنوز از گفتمان امام، جز کوفتمان چیزی نفهمیده اند و همین گزارش را هم کوفتمان می کنند.
انگار هنوز نفهمیده اند که آهنگ وطن سالار عقیلی ("همه ی ِ ِ ِ جان و تنم، وطنم وطنم وطنم وطنم!!!!)، تناسبی ندارد با یاد و خاطره های جانبازی جوانان این مرز و بوم در راه اسلام ، تناسبی ندارد با سربندهای یازهرا و یا حسین و یا ابالفضل و ... تناسبی ندارد با ... " می رویم تا انتقام سیلی مادر بگیریم..."
در ایام نوروز، صدا و سیمایی های عزیز، امید است یادشان نرود میهمانی مادر ...
دیدم پلاکش را کند و دور انداخت!
گفتم چرا چنین می کنی؟
گفت می خواهم مثل مادرم زهرا گمنام بمانم...