قصه هبوط ، حکایت هجران و غربت انسان است و این خطاب «إهبطو منها جمیعأ» نگاشته بر لوح ازلی فطرت ، باقی است تا ابد الاباد که توبه آدم مقبول افتد و از این ارض هبوط به دارالقرار باز گردد؛ از این مهبط عقل به جمع سلسله داران مقیم کوی عشق ، پس همه از آن جاست که این ارض " مهبط " آدمی است نه " خانه قرار" او و از همین است بی قراری عاشق و غم غربتی که سینه اش را تنگ می دارد. شهید آوینی
سلام : وبلاگ خیلی خوبی داری . خیلی خوشحال شدم که فهمیدم اسم وبت مثل من از حاج حسن آقا الهام گرفتی منو غافل گیر کردی ...
دوست دارم بیشتر در ارتباط باشیم (هم مجازی وهم غیر مجازی)
امید وارم همیشه موفق باشی... یا علی
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
دوست دارم بیشتر در ارتباط باشیم (هم مجازی وهم غیر مجازی)
امید وارم همیشه موفق باشی... یا علی