الله اکبر... الله اکبر... الله اکبر...
این هم از سهمیه‌ی شب 22بهمن امسالمون. خدا را شکر.
از پشت بام که پایین آمدیم، حسن آقا1 می‌گفت «زمان جنگ شب های 22 بهمن یه دفعه ساعت 9 شب، تا شروع می کردیم الله اکبر گفتن، عراقی ها از ترس، چنان شروع به تیر اندازی می کردند و منور می زدند که انگار به آن ها شبیخون زده ایم» آری این است حکایت کمپوت خورهای 30 سال پیش که ندای الله اکبرشان لرزه بر اندام دشمن می انداخت و نیز ندای الله اکبر امشب و فردای ساندیس خورهای نسل امروز انقلاب.
آقا اصلا ما ایرانی ها، ما بچه شیعه ها، ما بچه بسیجی‌ها را به دو چیز شناسند:
1. گوشت و لوبیای هیئت
2. ساندیس تظاهرات
تا چشم و چال هر آن که نتْواند دید، به درآید!
آمریکا، انگلیس، رژیم صهیونیستی خونخوار، منافقین و ... همه‌ی دنیای کفر و نفاق،
فردا شاهد حضور ساندیس خورهای انقلاب باشید و بار دیگر از حرص و غضب خودتان بمیرید.
هر چه را که تحریم کنید، ساندیس را نخواهید توانست.
و مکروا و مکرالله ...
1- حسن آقا دهقانی (بشیر)، شوهر خواهر بنده، از یادگاران دفاع مقدس.
